اصفهان نیوز
اکنون که انتظار دانش‌آموزان برای آغاز ماه مهر به پایان رسید اما انتظار زاینده‌رود برای نیمه شدن این ماه و جاری شدن آب همچنان ادامه دارد.
اکنون که انتظار دانش‌آموزان برای آغاز ماه مهر به پایان رسید اما انتظار زاینده‌رود برای نیمه شدن این ماه و جاری شدن آب همچنان ادامه دارد.
به گزارش خبرگزاری اصفهان، چند ماهی است که خشکی و بی‌آبی رودخانه همیشه جاری، مواج و خروشان زاینده‌رود که قلب تپنده‌ای برای اصفهان بود بنا به دلایلی رنگ آب را به خود ندیده و مکانی برای عبور مسافران و رهگذرانی شده که توانی برای طی کردن مسافت بیشتر و عبور از پل‌های متعدد رودخانه را ندارند و ترجیح می‌دهند، حتی برای یک بار هم که شده از میان جنازه خشک و بی‌روح زاینده‌رود عبور کرده و خاطره‌ای هر چند تلخ و ناباورانه را به صفحه خاطرات خود اضافه کنند.
این خشکی و خشکسالی اصفهان و توابع آن در حالی ادامه دارد که عده‌ای از مسئولان، صاحب‌نظران و حتی نمایندگان مجلس علت‌های بسیاری را در مورد خشکسالی زاینده‌رود دخیل دانسته‌اند.
نبود مدیریت توانممد در گذشته، عاقبت اندیش نبودن مسئولان و مدیران گذشته استان، توجه به موارد روزمرگی وضعیت رودخانه زاینده‌رود، برداشت‌های بی‌رویه آب در بالادست و برخورد نکردن مسئولان درجه اول کشور با این تخلفات از جمله دلایلی بود که منجر به پدیده خشکی و بی‌آبی زاینده‌رود شده است.
از اینکه این بی‌آبی اثرات سویی بر روی اقتصاد اصفهان به دلیل کاهش مسافرت‌های داخلی کشور و حتی جذب توریست داشته نیز شکی نیست اما این در حالی است که تبعات و اثرات خشکسالی روی مسایل روحی مردم این دیار نیز بی‌تاثیر نیست.
ناگفته نماند که در این زمان بی‌آبی، زاینده‌رود چه چیزهایی که به خود ندید، گوسفندانی که محل چرای خود را با افتخار رودخانه زاینده‌رود انتخاب کرده و از علف‌هایی که در اطراف رودخانه روییده بود برای تناول خود استفاده کردند و با دیدن این صحنه برخی از افراد سوژه‌ای را برای خندیدن خود یافتند اما بسیاری نیز به این حال و احوال رودخانه تاسف خوردند و برای مرگ آن مرثیه خواندند.
اصفهان بی‌زاینده‌رود و زاینده‌رود بی‌آب برای ما به وضوح معنایی ندارد.
گوارایی آب زاینده‌رود و وصف آن به قدری دلنشین است که شعرا و نویسندگان نیز از گفته‌ها و سرودهای بسیاری در اینباره پرداخته‌اند.
ابن‌رسته دراین باره چنین می نویسد:
« علت سبکی و گوارایی و کیفیات دیگر آب اصفهان آن است که سرچشمه آن از سنگ است و از سنگلاخها و ریگزارها می‌گذرد البته این آب غیر از آب‌های چشمه‌سارهای موجود در اصفهان است که آنها هم در خوبی و گوارایی و سردی در هنگام گرما و گرمی در هنگام سرما بالاتر از حد توصیف است و خلاصه آنکه امتیاز آب‌های اصفهان در وصف و شرح نمی‌آید.»
ابن‌رسته می‌نویسد:«ابواحمد الموفق بالله هنگامی که به اصفهان آمده بود و مقداری از آب دجله همراه آورده بود که در طی سفر بیاشامد همین که از آب اصفهان نوشید آن را بر آب دجله ترجیح داد و فرمان داد تا آب‌هایی را که همراه آورده بود بریختند و از آن پس به آب اصفهان به سبب گوارایی آن و حسن تاثیری که در هضم غذا دارد اکتفا کرد؛ آب دجله از این صفات آب اصفهان بی‌بهره است هر چند که مردم آن را بر دیگر آب‌ها ترجیح می‌دهند.»
این خشکی و بی‌آبی بعد از تلاش‌ها و پیگیری‌ها و بلاخره چالش‌ها و به قول برخی از مسئولان سیاه‌نمایی‌ها و سخنان مغرضانه‌ای که برخی از خبرنگاران به راه انداختند، برخی از مسئولان را بر آن داشت که برای رسیدگی به این شرایط و نجات دادن روستاییانی که در اثر کمبود آب هیچ کشتی را نداشتند، اقدامی انجام دهند.
مرتضی بختیاری استاندار سابق اصفهان در همایش بررسی تخصصی خشکسالی اصفهان در دو ماه گذشته در جمع خبرنگاران اصفهانی قول داد که آب در رودخانه زاینده‌رود در نیمه مهر ماه برای کشت پاییزه کشاورزان شرق اصفهانی جاری خواهد شد و این در حالی است که علاوه بر انتظار زاینده‌رود و چشم براهی برای رسیدن موعد مقرر اصفهانی‌ها نیز چشم براه جاری شدن دوباره آب، در رودخانه زاینده‌رود هستند تا جشن شادی و آب را برای خود بگیرند.
پس روزشماری برای پایان این برهوت و رودخانه‌ای که به زمینی لم‌یزرع تبدیل شده آغاز شد تا اصفهان و اصفهانی‌ها دوباره جان خود را که زاینده‌رود همیشه خروشان است زنده کنند و این را بدانیم که اصفهان بدون آب زاینده‌رود گمشده‌ای بزرگ دارد.
خشک است زنده‌رود من خشک است دیگر، سرود رودها را می‌توان سرود؟
نوشته شده توسط سجاد عباسی در سه شنبه 89/1/10 و ساعت 2:53 عصر | نظرات دیگران()
